>Bu Aralar…

>Bu aralar, Ekin sık sık arkadaşlarıyla bir araya geliyor. Her buluşma çok eğlenceli geçiyor. Ve kızımın büyüdüğünü daha çok anlıyorum. Arkadaşlarını özlüyor, birlikte oynamayı talep ediyor ve onlarla beraberken mutlu oluyor.


Tuana, Ekin’in anne-bebek jimnastiğinden arkadaşı. Beraber çocuk atölyelerine de katılıyorlar, arada sırada birbirleriyle telefonla konuşuyorlar. Hep böyle el ele geziyorlar 🙂


Kaya da Tuana gibi Ekin’in yaşıtı. Beraber müthiş uyumlu oynuyorlar. Bir kere bile arıza çıkarmadan 🙂 Oyuncak değiş tokuşu, araba sürmece, kahkalarla gülmece favori oyunları :)))



Bu aralar, (aslında epeydir) gündüzleri diş fırçalama işi Ekin’e ait, ben hiç müdahale etmiyorum. Sadece geceleri el atıyorum 🙂 Evden çıkma hazırlığı yaparken herkes kendi dişini fırçalıyor.


Bu aralar, hep parklarda, bahçede, gezme tozma işindeyiz 🙂 Ayda yılda bir de oyuncaklarda 🙂


Bu aralar, Ekin’in koridordaki resim sergisini yeniledik Ekin’le beraber. Sergilenecek eserlere küçük ressamımız karar verdi 🙂 Sergileme sistemini de değiştirdim, böylesi çok daha pratik :))


Hayvanlar treni de uzun koridorumuzda geçit yaptılar, çuf çuuuf …

“Bu aralar” değil de, “geçenlerde bir aralar” diyebileceğim zaman diliminde, evde birikmiş kırık, parça pastel boyaları fırında eritip yeni boyalar elde etme işine giriştim. Ekin seçti, parçaladı…


… ben fırına koyup pişirdim 😛 Ama koku konusunda kimse uyarmamıştı. Of, mutfağı acayip bir pastel kokusu sardı, çok fenaydı.


Fırından çıkıp soğuyunca Ekin hemen denemelere başladı. Test etti ama pek onaylamadı 🙂 Hatta Tuana gelince beraber boyasınlar diye çıkardım. Bir süre resim yaptılar, sonra ikisi de başka boyalardan istediler, beğenmemişler 🙂


Bu aralar, baba-kız resim yapıyorlar, yan yana, ayrı ayrı :))) Oda, resim atölyesi gibi oluyor bazen. Artık havalar ısındı, balkonu kullanırız.

Bu aralar, herkes Nehir’e ve ailesine destek olmaya çalışıyor, Nehir’e destek olmak için şuraya bir göz atın. Nehir ve tüm hasta çocukların bir an önce sağlıklarına kavuşması için dua edelim. Sahip olduklarımız için de şükredelim…

9 Responses to “>Bu Aralar…”

  1. >Maşallah ne güzel resimler yapmış.Bizde yaptığımız resimlerle sürekli yenilediğimiz sergiler açıyoruz.Resim yapmayı pek sevmeyen kızım bu sergiler sayesinde daha bir istekle resim yapmaya başladı.hayvanlar trenide çok hoş.Akşama bir trende bizim evden kalkacak:))Sevgiler…

  2. >bayılıyorum Ekinin resime olan bu aşkına 🙂 bizimkinde yok nedense, oysa olsun çok isterim ve uğraşıyorum ilgilensin diye ama ıı-ıh çok kısa süre sonra bırakıyor :(koridor'da koridor yanlız pek bir müsait sergi alanı olarak kullanılmaya :))

  3. >hakkaten ne uzun koridor öyle.ekin yeteneğini kimden aldı acaba :))

  4. >tatlim benim, serginize bayildim! Kucuk ressam :-)))

  5. >Nurşen, ben de Ekin'in yaptığı resimler dolapların içinde durunca çok üzülüyorum. Hem koridor sergisi yapınca, kendisi de çok mutlu oluyor 🙂 Benden de sevgiler…

  6. >Melike'ciğim, Ekin'de müthiş bir resim sevgisi var, tarif edemem, onu resim yaparken görmen lazım! Zaten zorla olmuyor, sen de zorlama oğluşu 🙂 O da dansı seviyor 😛 Filiz, koridor ince uzun olunca, tam sığdıramadım fotoğraflara :)) Tamamamı değil yani gördüğün :)) Yetenek babadan sanırım, o da resme meraklı. Gerçi Ekin babasını resim yaparken pek görmedi(birlikte yaptıkları zamanlar hariç).

  7. >Esra'cığım teşekkürler 🙂 Fotoğraflar tam ifade etmiyor elbette, ama bizim koridorda her daim sergi vardır. Ekin böyle resim yapmaya devam ederse evin her yerine sergi açmam gerekecek küçük ressamıma 🙂

  8. >Bernacım serginiz cidden çok güzel. Önümüzdeki ay Ekin hanım'ın sergisini gezmeye geleceğiz haberin olsun.

  9. >Nuran'cığım, bu çok güzel haber. :)) Heyecanla bekliyoruz gelmenizi 🙂

Leave a comment